In ganzenpas

Vanochtend was onze waku waku (solar accu) nog nooit zo productief; we liepen na vertrek uit de stad door een pikdonker bos om 6 uur smorgens en zagen geen hand voor ogen. De waku waku gaf super goed licht en het hele pad voor ons was verlicht en veilig om te lopen.
Je wordt je erg bewust van het feit dat je goed moet zorgen dat je je voeten op oneven terrein met veel los liggende stenen en keien goed moet neerzetten.
We hebben allebei veel geluk. Behalve Thomas zijn kuit blessure en mijn blaren op de kleine tenen in het begin houden onze benen en voeten het super. Ik heb sinds gister pijn onder mijn linker voet. Hoop dat het morgen weer weg is. Onze laatste dag en tocht naar het einddoel Santiago.

We zijn het er 'en group' over eens dat dit deel van de tocht een stuk minder sfeer heeft dan onze del Norte tocht. Veel veel meer mensen, een bar om de 1 a 2 km en veel reclame voor albergo's en pensions. We zijn weer aangekomen in de civilisatie. Er worden zelfs foldertjes op de weg uitgedeeld!
Misschien maakt dat alles het makkelijker om straks afscheid te nemen, ik weet het niet.

Ik heb Thomas vandaag verteld dat ik de manager ben van zijn verjaardag. Hij mag alles kiezen wat hij wil doen maar moet wel eerst met mij overleggen zodat onze (van de groep) plannen niet in de war geschopt worden. Ik kan natuurlijk hier niets over de plannen vertellen want Thomas leest het blog ook dus later komen jullie er wel achter...ik heb ik elk geval supergoeie personalisatie assistents.

Het is deze nacht echt de laatste albergo nacht. In Santiago hebben we 1 nacht in een pension en daarna 2 nachten in het hotel dat we voor vertrek al hadden geboekt.
Morgen nog 20 km tot Santiago en we gaan weer vroeg weg om de warmte voor te zijn.

Op de stenen met de Jacobs schelp die we nu tegen komen (de schelp staat nu weer de andere richting op) staan nu veel teksten van mensen die het niet konden laten een persoonlijke boodschap achter te laten zoals 'I was here' of andere. Best zonde van de stenen. Ook zijn regelmatig de bordjes met de km telling aan de onderkant weggetrokken en soms is zelfs de schelp ook weg.
Daarnaast ook weer, zoals in het begin, veel mensen die gewoon een paar dagen willen wandelen en alleen een dag rugzakje dragen. De bagage wordt per bus vervoerd. Ja, vele wegen leiden naar Rome natuurlijk. Iedereen doet het duidelijk op zijn of haar eigen manier.

Er zijn, zoals je op de foto's ziet, zoveel meer mensen onderweg. Ook veel meer hele jonge mensen, zo net van de middelbare school lijkt het wel of studenten... het lijkt of op de del Norte route toch de gemiddelde leeftijd wat hoger ligt. Ook was het daar echt mogelijk uren niemand tegen te komen.
Die tijd is nu voorbij.

Wij liggen nu allemaal op ons bedje. Behalve Nuria, die zit ergens bij een bar te roken en koffie te drinken
De was is al weer droog en het is hoogste tijd voor een siësta. Ik moet alleen nog iets doen. Later meer...