Agriturismo L‘oregano

Ik schrijf dit in de schaduw, liggend onder de druivenbladeren. 
We hebben een laatste wandeling gehad naar deze plek. Weer niet echt een ‚light‘ dag. Vandaag is er namelijk een hete periode begonnen. 
Het afscheid was echt lastig: eerst begonnen de honden letterlijk te huilen en om ons heen te springen terwijl ze hun neus tegen ons aan duwden. Vooral Maskerata. 
Na een stevige omhelzing van Fransesca en Emanuele werden de honden binnen vastgezet en konden we op pad, weer een andere route naar het dorp. Die zou nog korter zijn. 
(Ik heb trouwens 2 potjes van haar heerlijke marmelades meegenomen) 

Opeens sprong toch Maskerata op de weg voor ons; ze was uit huis ontsnapt!! We moesten dus weer terug om haar af te zetten. Ach was sneu, zo graag wilde ze met ons mee! 

Wij een tweede keer op pad. Die andere route boog eerder af richting het dorp en ging vrij steil naar beneden. Je ziet het wellicht op de foto. Wat je misschien niet zo goed ziet is dat de storm dit pad volledig verregend had. Alles wat vanaf het bos/de berg los lag en naar beneden is gestroomd lag op dat pad: bakken met bladeren, takken en stenen. Heel lastig in te schatten dus hoe en waar je je voeten neer moest zetten voor een goede grip. Zwaar geconcentreerd dus liepen wij stap voor stap (hoera voor de stokken!!) naar beneden en kwamen volledig doorweekt van het zweet aan. Nog niet eerder voelde een afdaling zo zwaar. Moest aan de 6e Fransiscus etappe denken! 
Onder in het dorp bij onze koffie bar gezeten en koffie gedronken. Even bijkomen. Daarna een paar boodschappen bij de supermarkt voor mee naar huis en op naar onze Agriturismo L‘oregano. Dat zou maar 2km verderop zijn. Half uurtje... tja Italiaans half uurtje werd bijna een uur weer een klim de berg op. Gelukkig een vrij normale weg en grotendeels in de schaduw. Maar wat waren we blij dat we er waren! 
Koude douche, schone kleren aan en aan tafel. Ach het wordt een beetje eentonig: weer fantastisch eten!! Daarna op bed en vervolgens kleine wandeling 5 min de weg langs. De hond Sprits volgde ons, heel gezellig. We kwamen bij een beekje en gingen lekker even op een steen zitten. Voeten in het koele water (met kikkervisjes!) 

Dit is echt Dolce far niente!