De samensmelting

Aangekomen in Arzúa. Het was 'maar' 21 km vanaf Sobrado dus ik wilde alles lopen.
De ochtend begon al met 16 graden en al vrij snel steeg de temperatuur tot boven de 30 graden. Het werd een kunst om van schaduw naar schaduw te lopen. Gelukkig was dat het eerste deel niet zo moeilijk want liepen we door het bos. Maar de warmte nam sowieso veel van je kracht weg.
Het was een slechte nacht voor de meeste in het klooster. We hadden weer een enorme snurker op de kamer die de meeste behoorlijk wakker hield. Verder was er een stapelbed dat piepte bij de minste beweging en Thomas sliep op een bed dat je meer een hangmat had kunnen noemen. De entourage was dan wel schitterend, het materiaal misschien net zo oud als de kloostermuren...
Verder heerst er een soort maag-darm probleem waar velen last van hebben. Misselijk en brak.
Ik heb zowel goed geslapen (oordoppen diep doorduwen) en verder voel ik me goed. Ik had dan ook al mijn kracht nodig voor de wandeling van vandaag. Vooral de laatste 10 km over het asfalt was echt zo zwaar. Warmte van onderen en van boven en onderweg geen bar meer om even uit te rusten of even een drankje te nemen. Het leek wel of je langzaam gaar gestoofd werd in de oven. Slow coocking zeg maar...

Je hoopt de hele tijd dat je er bent na de volgende bocht maar dan komt er nog een. Het ergste was dat we vlak voor Arzúa nog een stijging hadden ook. Mamma Mia! ! Ik geloof dat ik de hele rit nog niet zo blij ben geweest dat ik aankwam.

We slapen in een privé albergo wat betekend dat het hier relatief luxe is.
We hebben allemaal een onder bed weten te bemachtigen wat voor de nacht erg fijn is als je moet plassen. Ik hoop wel dat mijn bovenbuur zich een beetje rustig houdt want deze siësta schud het bed behoorlijk heen en weer...
Na het dochen en een koel drankje stond er een heerlijke salade voor ons klaar gemaakt door Alvarò, de Spaanse vriend van Thomas waar ik n paar dagen geleden al over schreef. Hem komen we nu ook elke dag tegen. Hij was met de bus gekomen omdat hij een flinke buikgriep had en nog wat wilde herstellen. Maar voelde zich fit genoeg ons op een heerlijk maal te trakteren.
Erg leuk zoals zich een club vormt waar je het leuk mee hebt. Barry, de Engelsman uit Sevilla, heeft vanmiddag afscheid genomen; hij ging achtereen Italiaanse aan haha en Nuria heeft het ondertussen erg gezellig met José, ze hebben net een nachtje Santiago in een hostel geboekt... ja de Camino schijnt een goede dating plek te zijn om je soulmate te ontmoeten. Wel voor de echte die-hards maar dan weet je direct wat je voor je hebt... geen flausies hier, als je je anders voordoet dan je bent val je simpelweg direct door de mand.

Arzúa is de plek waar de grote samensmelting tussen de Camino del Norte en de Frances samenkomen. We hebben er nog niet zoveel van gemerkt omdat we als een blind paard en oververhit op onze albergo afliepen. Maar morgen zullen we de drukte gaan merken. En, zullen we een stuk vroeger gaan vertrekken om de warmte te minste een uur of hopelijk 2 voor te zijn. Uurtje of half 6 opstaan zal het wel worden... Ps gisteren in het klooster voor het eerst weer echt gezongen. Ave Maria, op verzoek O mio babbino caro en op het plein samen met Thomas La ci darem la mano. Groot applaus. Super akoestiek natuurlijk!