Tussen de kloostermuren
21 augustus 2016 - Curtis, Spanje
We zitten op een terrasje op het plein voor het klooster 'Del monasterio de Santa Maria' in Sobrado dos Monxes.
Vanochtend om 7 uur vertrokken hopend op een ontbijt bij de bar om de hoek. Het was nog nooit zo koud: 9 graden: Alle kleren aangedaan die we hadden om ons warm te houden maar het bleef lange tijd erg koud.
De bar was dicht en we moesten 3 km lopen tot het volgende dorp Miraz voor een bar van een andere albergo die open was. Wat ben je dan ontzettend dankbaar voor een warme kop koffie!!
In de muren van de bar stonden de stenen zo dat klanten er munten op hadden gezet. Wij natuurlijk ook. Het leek op een soort wensput, maar dan tegen de muur.
We hadden een tocht van 27 km voor de boeg. Ik zou ergens voor de 20 km stoppen en we hadden het taxi nr paraat.
De tocht was ondanks, of misschien wel dankzij de kou, werkelijk schitterend. Het licht van de zon dat door de bomen scheen de nevel, de kleuren van het veranderende landschap, de maan die nog in de lucht zichtbaar was. Een bijzonder mooie ochtend.
De muurtjes die ze aan de kant van de weg bouwen zijn nu niet meer van leisteen maar van een soort grote platen. Soms staan ze parallel aan de weg als een dunne stenen wand, soms dwars met losse stenen er tussen gestapeld. Apart hoe iedere regio zijn bouwstijl heeft.
Het plan van ons 'second breakfast ' viel in het water: de bar was dicht. Op zich niet vreemd op de zondag ochtend... maar een goed moment om voor mij een taxi te bellen.
Het was tegen half 12 toen ik met de taxi naar Sobrado dos Monxes reed. De taxi chauffeur paste nog net achter zijn stuur, zo een enorme buik had hij. Daarboven een olijke vriendelijke kop en we kletsen wat in mijn gebroken Spaans. Ik heb het woord voor adelaar geleerd; alile. We zagen er een vliegen vlak boven de auto, al speurend naar een prooi. Een flinke, erg mooi!
Ik werd voor de deur van het klooster afgezet. Een zeer imposant en enorm gebouw en een kathedraal met 2 torens.
Er zaten al zo'n 6 andere pelgrims te wachten. Maar met 120 bedden ging alles goed. Ik kon zelfs voor de hele groep reserveren in een kamer van 9. Verder nog 2 Duitsers en een Canadees op de kamer.
Na het opmaken van mijn bed, een warme doche en een drankje met mijn nieuwe 'room mates' belde Thomas dat ze nog 5 km weg waren. Een uur dus. Perfect.
Thomas spreekt ondertussen een goed woordje Spaans. Onderweg vandaag kwamen we een boer tegen die zijn hond uitliet en Thomas liep een stukje met hem op, al kletsend, alsof hij nooit anders heeft gedaan.
Onze groep is uitgebreid met een Spanjaard José die al 9 x de Camino heeft gelopen. Hij kan het erg goed vinden met Nuria dus wie weet wordt het wat het die 2...
Rond 14.30 kwam de hele groep dan aan bij het klooster. Ik wachtte ze op en bracht ze naar de kamer. Daarna uitgebreid geluncht met rode wijn en een heerlijke likeur als toetje... Daar doe je goed siësta op.
Savonds hebben we bijna nooit meer trek. Bij de bar krijg je bij je drankje gratis tapes en dat is net mooi genoeg voor het kleine beetje honger wat je dan nog hebt, maar vooral ben je rond 21- 22uur zo moe dat je met zn allen je bedje opzoekt.
De wekker gaat al weer om 6.30 in de ochtend...
Vanochtend om 7 uur vertrokken hopend op een ontbijt bij de bar om de hoek. Het was nog nooit zo koud: 9 graden: Alle kleren aangedaan die we hadden om ons warm te houden maar het bleef lange tijd erg koud.
De bar was dicht en we moesten 3 km lopen tot het volgende dorp Miraz voor een bar van een andere albergo die open was. Wat ben je dan ontzettend dankbaar voor een warme kop koffie!!
In de muren van de bar stonden de stenen zo dat klanten er munten op hadden gezet. Wij natuurlijk ook. Het leek op een soort wensput, maar dan tegen de muur.
We hadden een tocht van 27 km voor de boeg. Ik zou ergens voor de 20 km stoppen en we hadden het taxi nr paraat.
De tocht was ondanks, of misschien wel dankzij de kou, werkelijk schitterend. Het licht van de zon dat door de bomen scheen de nevel, de kleuren van het veranderende landschap, de maan die nog in de lucht zichtbaar was. Een bijzonder mooie ochtend.
De muurtjes die ze aan de kant van de weg bouwen zijn nu niet meer van leisteen maar van een soort grote platen. Soms staan ze parallel aan de weg als een dunne stenen wand, soms dwars met losse stenen er tussen gestapeld. Apart hoe iedere regio zijn bouwstijl heeft.
Het plan van ons 'second breakfast ' viel in het water: de bar was dicht. Op zich niet vreemd op de zondag ochtend... maar een goed moment om voor mij een taxi te bellen.
Het was tegen half 12 toen ik met de taxi naar Sobrado dos Monxes reed. De taxi chauffeur paste nog net achter zijn stuur, zo een enorme buik had hij. Daarboven een olijke vriendelijke kop en we kletsen wat in mijn gebroken Spaans. Ik heb het woord voor adelaar geleerd; alile. We zagen er een vliegen vlak boven de auto, al speurend naar een prooi. Een flinke, erg mooi!
Ik werd voor de deur van het klooster afgezet. Een zeer imposant en enorm gebouw en een kathedraal met 2 torens.
Er zaten al zo'n 6 andere pelgrims te wachten. Maar met 120 bedden ging alles goed. Ik kon zelfs voor de hele groep reserveren in een kamer van 9. Verder nog 2 Duitsers en een Canadees op de kamer.
Na het opmaken van mijn bed, een warme doche en een drankje met mijn nieuwe 'room mates' belde Thomas dat ze nog 5 km weg waren. Een uur dus. Perfect.
Thomas spreekt ondertussen een goed woordje Spaans. Onderweg vandaag kwamen we een boer tegen die zijn hond uitliet en Thomas liep een stukje met hem op, al kletsend, alsof hij nooit anders heeft gedaan.
Onze groep is uitgebreid met een Spanjaard José die al 9 x de Camino heeft gelopen. Hij kan het erg goed vinden met Nuria dus wie weet wordt het wat het die 2...
Rond 14.30 kwam de hele groep dan aan bij het klooster. Ik wachtte ze op en bracht ze naar de kamer. Daarna uitgebreid geluncht met rode wijn en een heerlijke likeur als toetje... Daar doe je goed siësta op.
Savonds hebben we bijna nooit meer trek. Bij de bar krijg je bij je drankje gratis tapes en dat is net mooi genoeg voor het kleine beetje honger wat je dan nog hebt, maar vooral ben je rond 21- 22uur zo moe dat je met zn allen je bedje opzoekt.
De wekker gaat al weer om 6.30 in de ochtend...
