Snurkers

Na een heerlijke avond in Colombres met wel heel goede wijn (dat drinkt lekker met Fransen Pierre en Soiziek) een onrustige nacht met 2 enorme snurkers op de kamer. Een was een Engelsman die we nog niet eerder ontmoetten. Gelukkig zou ik zeggen haha. Wat een volume produceerde die zeg! De hele nacht snurken op een fortissimo dat het zelfs door mijn oordoppen heen kwam. Weinig geslapen dus, voor het eerst trouwens. Ook Pierre deed af en toe mee en af en toe klonken die geluiden als een vreemd soort orkest met flinke dissonanten... :-((
Toen de kamer zich klaar maakte om te vertrekken lag hij nog te pitten. In stilte...nouja wat kan je doen?
De eerste etappe richting Buelno was meestal afdalen. Daarna een heel lang stuk langs de weg. Er was een flinke strook om te lopen maar wat ontzettend verveld om over het asfalt met langsrijdende autos te lopen. En ons was juist verteld dat Asturia zo veel mooier zou zijn...
Mede bijgestaan door een bedreven Spanjaard die met zn mobiel & gps liep (meer regel hier dan uitzondering) kwam er een mooie 'detour' optie langs de kust. Schitterende hoge kliffen en een mooie gebaande weg door het hoge gras en de rotsen daarboven. Koebellen begeleiden je bijna altijd van dichterbij of verder weg, in ieder dorp graast wel een kleine kudde. We vragen ons soms af of ze niet knettergek worden van de hele dag met zo'n bel om hun nek .
Na de kust kwamen we rond half 10 aan bij Buelno en was het hoogste tijd voor een ontbijt. Thomas was al die tijd erg stil en bleek weer enorme last van zijn been te hebben. We hadden er zo'n 10 km op zitten. Bij de lunch besloten we dan maar de trein 3 stationnetjes naar Llanes te nemen. Thomas met eerst nog veel tegenzin maar hij kon echt niet verder. Hij heeft zo in zn kop alles te moeten lopen. Maar ook het stukje trein was weer n erg leuke ervaring. We moesten nog even naar het volgende dorp lopen; Pendueles. Daar was een mini stationnetje. Het gebouw was gesloten en viel hier en daar bijna uit elkaar. Wel vonden we op het perron een QR code voor de tijden. Modern en antiek naast elkaar dus, heel apart en leuk. We hadden geluk; de trein ging maar 2x per dag en zou over 20 min komen. Het was een boemel-dieseltje. Onze kaartjes, 2 voor 3.20€ kochten we in de bus van de conducteur.
De trein maakte ontzettend veel lawaai bij het rijden en bij elke bocht ging er een gillende fluit af ter waarschuwing. Er waren nogal wat bochten .
In Llanes aangekomen geprobeerd een kamer te krijgen bij de dichtstbijzijnde albergo; vol. Voor onze gereserveerde albergo moesten we toch nog 2 km lopen: terug op de route, dus dat voelde vreemd aan.
In het gras er voor gepicknickt. Nu op onze kamer. De was hangt al weer te wapperen. Thomas slaapt en ik heb net kunnen reserveren voor morgen.
Nu ook maar even proberen wat slaap van afgelopen nacht in te halen