Kamer met zeezicht!
8 augustus 2016 - La Isla, Spanje
We zijn na een tocht van 27,2km aangekomen in La Isla. Onze albergo ligt pal aan het strand. Wat een geluk! En wij waren al om 14.30 hier en konden zo een mooi plekje bij het raam bemachtigen (zie fotos) zodat je snacht's verzekerd bent van frisse lucht.
We krijgen hier zelfs gratis lakens. Heel fijn want een slaapzak is vaak net te warm.
Vanochtend stonden we in de kerk van Piñeres al om 6uur op. We hadden nog een restje van de spaghetti van de avond tevoorschijn en aten dat als ontbijt. Thomas vond dat iets teveel van het goede en hield het bij een perzik.
Om stipt 7uur gingen we dan samen met de Fransen op weg. Ik merkte dat ik het helemaal niet fijn vond om samen met anderen dan Thomas te lopen. Hou van stilte en mn eigen ritme. Dus na de eerste pauze direct 'ontsnapt' en ons eigen gang gegaan. De rest van de dag weer met zn 2 en gelopen.
Mooie dorpjes onderweg. Tussen de bergen door lopen waar de wolken in de ochtend nog tegenaan hangen. Het zorgt voor mooie plaatjes. Oude vrouwtjes die hun stoepje vegen of mauwende katten op de stoep die wachten op eten
Het laatste stuk ging langs de kust en gaf prachtige vergezichten. Over zand of grindpaden loop je dan. Op het strand verzamelen zich langzaam steeds meer dagjesmensen. Wij vragen ons af wat die mensen de hele dag doen op het strand...
De laatste km vielen ons dubbel zwaar. Na de 24-25 ga je toch flink je voeten voelen. Dan houd ik via mijn Camino app precies in de gaten waar we zijn en hoe ver we nog moeten. Op het laatst wil je echt geen stap te veel meer zetten!
Aangekomen eerst de zwemspullen aan en op naar zee. Thomas heel dapper een duik genomen. Ik heb een poging gewaagd maar ben gestrand in de branding en lag daar heerlijk af te koelen. Het water is ijzig koud en vol vlokken zeewier maar erg weldadig voor de spieren. Ook trouwens voor mijn opgezette vingers, die hebben ook hun normale vorm weer aangenomen .
Ik begin honger te krijgen. Op zn Hollands zo vlak voor 18uur. Maar het is hier nog geen tijd om te eten dus ga eerst maar een kleine siësta houden.
Vanochtend stonden we in de kerk van Piñeres al om 6uur op. We hadden nog een restje van de spaghetti van de avond tevoorschijn en aten dat als ontbijt. Thomas vond dat iets teveel van het goede en hield het bij een perzik.
Om stipt 7uur gingen we dan samen met de Fransen op weg. Ik merkte dat ik het helemaal niet fijn vond om samen met anderen dan Thomas te lopen. Hou van stilte en mn eigen ritme. Dus na de eerste pauze direct 'ontsnapt' en ons eigen gang gegaan. De rest van de dag weer met zn 2 en gelopen.
Mooie dorpjes onderweg. Tussen de bergen door lopen waar de wolken in de ochtend nog tegenaan hangen. Het zorgt voor mooie plaatjes. Oude vrouwtjes die hun stoepje vegen of mauwende katten op de stoep die wachten op eten
Het laatste stuk ging langs de kust en gaf prachtige vergezichten. Over zand of grindpaden loop je dan. Op het strand verzamelen zich langzaam steeds meer dagjesmensen. Wij vragen ons af wat die mensen de hele dag doen op het strand...
De laatste km vielen ons dubbel zwaar. Na de 24-25 ga je toch flink je voeten voelen. Dan houd ik via mijn Camino app precies in de gaten waar we zijn en hoe ver we nog moeten. Op het laatst wil je echt geen stap te veel meer zetten!
Aangekomen eerst de zwemspullen aan en op naar zee. Thomas heel dapper een duik genomen. Ik heb een poging gewaagd maar ben gestrand in de branding en lag daar heerlijk af te koelen. Het water is ijzig koud en vol vlokken zeewier maar erg weldadig voor de spieren. Ook trouwens voor mijn opgezette vingers, die hebben ook hun normale vorm weer aangenomen .
Ik begin honger te krijgen. Op zn Hollands zo vlak voor 18uur. Maar het is hier nog geen tijd om te eten dus ga eerst maar een kleine siësta houden.
Maar weer een stukje verder. Jee dat de zee zo koud is, dus geen Costa brava.
Hier alles goed. Arie heeft de verduisteringsgordijnen bij jullie op zolder bevestigd.
Weer een dingetje. Nu nog wachten op de bank.
Morgen gaat hij hetzelfde doen bij Cathelijne.
Gisteren een mail van Maru. Ze heeft hondje Billy in laten slapen; opluchting maar ook tranen. Ja het is toch een huisgenootje.
Sam en Maeve zijn weer terug in Ierland. Ze hebben hier een heerlijke vakantie gehad met eigenlijk steeds mooi weer.
Nou Maart, wij vinden jullie echt bikkels en wat fijn dat het zo goed gaat. Hoe vol.
Liefs van ons, Nellei
Wat fijn dat de gordijnen op zolder hangen; weer iets gedaanzijn we heel blij mee Aar!!! Morgen 22km voor de boeg. Eitje dus. Super gezellig met de Fransen weer. Helemaal moe van de dag dus nu naar bedje. Tot morgen dan maar xxx M