500 km achter de rug!
17 augustus 2016 - Lourenza, Spanje
Vandaag onze eerste wandel dag in Galicië. Het was een topdag. Mooie route door het bos, langs boerderijen en kleine dorpjes. Berg op en af en barretje op perfecte pauze plekken.
We vertrokken later dan we gepland hadden uit Ribadeo. Simpelweg omdat we de wekker niet hadden gehoord. We hadden de oordopjes er stevig in vanwege het straatfeest voor de deur. Dus het werd tegen 7uur dat we vertrokken. Het was nog donker, de straat lantarens waren nog aan. Het was al warm, 18 graden zoiets.
In Galicië was ons al gezegd dat de route erg duidelijk werd aangegeven. En dat blijkt onderweg! Het is nu echt onmogelijk om te verdwalen.
Met een energie reep en een slok water gingen we op weg. Een klein stukje over de weg en toen het bos in. Prachtige vergezichten toen het licht werd met enkele huisjes op de bergen maar vooral veel bos. Af en toe zie je de 'weg' door het bos die is weggekapt voor de electriciteits palen. Als een grote 'hak' in het landschap.
We zijn stil onderweg. Vooral in de ochtend is het heerlijk om je ritme te vinden en niet te praten. Vogels kwetteren, hanen kraaien, koebellen in de verte en honden die blaffen als je voorbij het huis loopt. Iedereen slaapt nog, zo lijkt het. Voor mij is het het mooiste moment van de dag.
Wat opvalt in Galicië is de leisteen. De daken, de muren langs de weg, de muren van de huizen en soms een deel van de weg waar je over wandel. Allemaal dunne lagen steen.
De daken en muren moeten door echte vakmannen zijn gemaakt, zo precies zit het als een puzzel in elkaar.
De lucht was dreigend vanochtend en op gegeven moment begon het te regenen. Regenpak aan en door. Gek genoeg doet het je niet veel. Het is wel verkoelend. Ieder weer heeft zo zijn voordeel. Een hete zon op je bolletje is ook niet alles en is bijna het zwaarste weer om in te lopen.
Vandaag veel bekenden op de weg. Een nieuw Nieuw Zeelands stel ontmoet. Erg leuk. We kregen een tip voor het hostel waar we nu logeren; A Union. Kamer met eigen badkamer. Grote luxe. Maar we hebben besloten dat we tot Santiago nu hotels gaan nemen. Aftoppen zeggen we maar. Na 3 weken in albergo ' s erg erg fijn!!
Vooral ook gezellig omdat de meeste mensen die we steeds tegen komen hetzelfde doen. De albergo s zijn ook schaars en er zijn erg veel mensen onderweg. Rennen om een plekje te bemachtigen is niet ons idee van fijn wandelen.
Voor morgen heeft Nuria, onze Spaanse vriendin net weer een kamer geboekt. Wow!
We lunchten vanmiddag hier in het hostel. Was leuk; we vroegen de barman of we iets konden eten en hij zei; "ik roep even mijn moeder". Zijn moeder kwam naar ons toe en zo konden we direct overleggen wat ze voor ons klaar kon maken. Alles was heerlijk, tot en met het toetje; huisgemaakte flan met koffie smaak.
Nu net wakker uit de siësta. Mijn benen en kuiten doen pijn. Thomas had stiekem niet verteld dat we vandaag 29 km hebben gelopen. Dat zal ik hem nog even betaald zetten hihi. Het was wel een goeie tactiek; heb het toch maar weer gehaald!!
(En arnica doet vast wonderen vannacht)
We vertrokken later dan we gepland hadden uit Ribadeo. Simpelweg omdat we de wekker niet hadden gehoord. We hadden de oordopjes er stevig in vanwege het straatfeest voor de deur. Dus het werd tegen 7uur dat we vertrokken. Het was nog donker, de straat lantarens waren nog aan. Het was al warm, 18 graden zoiets.
In Galicië was ons al gezegd dat de route erg duidelijk werd aangegeven. En dat blijkt onderweg! Het is nu echt onmogelijk om te verdwalen.
Met een energie reep en een slok water gingen we op weg. Een klein stukje over de weg en toen het bos in. Prachtige vergezichten toen het licht werd met enkele huisjes op de bergen maar vooral veel bos. Af en toe zie je de 'weg' door het bos die is weggekapt voor de electriciteits palen. Als een grote 'hak' in het landschap.
We zijn stil onderweg. Vooral in de ochtend is het heerlijk om je ritme te vinden en niet te praten. Vogels kwetteren, hanen kraaien, koebellen in de verte en honden die blaffen als je voorbij het huis loopt. Iedereen slaapt nog, zo lijkt het. Voor mij is het het mooiste moment van de dag.
Wat opvalt in Galicië is de leisteen. De daken, de muren langs de weg, de muren van de huizen en soms een deel van de weg waar je over wandel. Allemaal dunne lagen steen.
De daken en muren moeten door echte vakmannen zijn gemaakt, zo precies zit het als een puzzel in elkaar.
De lucht was dreigend vanochtend en op gegeven moment begon het te regenen. Regenpak aan en door. Gek genoeg doet het je niet veel. Het is wel verkoelend. Ieder weer heeft zo zijn voordeel. Een hete zon op je bolletje is ook niet alles en is bijna het zwaarste weer om in te lopen.
Vandaag veel bekenden op de weg. Een nieuw Nieuw Zeelands stel ontmoet. Erg leuk. We kregen een tip voor het hostel waar we nu logeren; A Union. Kamer met eigen badkamer. Grote luxe. Maar we hebben besloten dat we tot Santiago nu hotels gaan nemen. Aftoppen zeggen we maar. Na 3 weken in albergo ' s erg erg fijn!!
Vooral ook gezellig omdat de meeste mensen die we steeds tegen komen hetzelfde doen. De albergo s zijn ook schaars en er zijn erg veel mensen onderweg. Rennen om een plekje te bemachtigen is niet ons idee van fijn wandelen.
Voor morgen heeft Nuria, onze Spaanse vriendin net weer een kamer geboekt. Wow!
We lunchten vanmiddag hier in het hostel. Was leuk; we vroegen de barman of we iets konden eten en hij zei; "ik roep even mijn moeder". Zijn moeder kwam naar ons toe en zo konden we direct overleggen wat ze voor ons klaar kon maken. Alles was heerlijk, tot en met het toetje; huisgemaakte flan met koffie smaak.
Nu net wakker uit de siësta. Mijn benen en kuiten doen pijn. Thomas had stiekem niet verteld dat we vandaag 29 km hebben gelopen. Dat zal ik hem nog even betaald zetten hihi. Het was wel een goeie tactiek; heb het toch maar weer gehaald!!
(En arnica doet vast wonderen vannacht)
Geniet van de luxe hotels van nu af aan. Hebben jullie echt verdiend!!
Heb zoveel zin volgend jaar Australië! Grote wens gaat in vervulling