The Secret River

Gisteravond zo laat (23.30) thuis dat ik geen puf meer had een reisverhaal op te schrijven. Nu, om 6.30 net wakker en besloten niet meer terug in bed te gaan, hoewel nog erg duf, want het wordt weer een warme dag, en nu nog maar even genieten van de koelte. Maru had voor gisteren kaartjes besteld voor de try-out van The Secret River. Het boek, van schrijfster Kate Grenville, had zei al gelezen en was al heel bijzonder. Nu ging dit theaterstuk ook vanuit het theater op locatie gespeeld worden bij een oude steengroeve. Ideaal voor deze hitte om zo in de avond iets te doen. Het was een erg bijzondere avond. Ik heb er van gedroomd vananacht. De cast bestond uit voor de helft Aboriginals (hoewel Maru gister een naam noemde die ze liever hebben) en de andere helft Westerse. Het verhaal ging over de begindagen dat de twee met elkaar geconfronteerd werden; criminelen, eerst gedropt en in gevangenschap, die een vrijbrief kregen, een stuk land mochten uitzoeken en zich settelen, en de Natives ontmoeten en confrontaties aangaan. Moeilijk om echt te beschrijven wat we allemaal zagen. Het was indrukwekkend. Het spel, de zang, het verhaal. Heel indringend en kwam erg dichtbij. Er werd gezongen, er was een muziekcombo met gitaar, piano, cello, fluit. Deze begeleiden afwisselend op de achtergrond of als er gezongen werd. Aan de zijkanten de stellages van oude verrroeste steigers waar de lampen in hingen. Langzaam werd het donker tijdens de voorstelling en kreeg het landschap steeds andere uitstraling. Op een gegeven moment, toen het donker begon te worden en op toneel veel licht was vlogen er gigantische Libelles over het toneel tussen de spelers . Het leek niemand lastig te vallen. Vlak voor de pauze was er een lied van de Westerlingen en kwamen de Aboriginals op met een ander lied dat qua harmonie en toon heel anders was en toch naadloos als een soort basdreun paste in het Westerse. Beide melodieën smolten zo samen, echt magisch.                                                  Maar tegelijk ook heel pijnlijk deze geschiedenis zo voor je te zien ontvouwen.                                                                   Het publiek was trouwens net als Oerol; dames en heren met geld. De Australische elite en de jongeren die er waren vast uit de theater wereld. Wel hadden de dames en heren trommeltjes met salade en boterhammen mee, dat dan weer wel haha.            Alles bij elkaar een fantastische avond die op ons netvlies staat!!! 

Als je meer wilt opzoeken of mooie foto's van de acteurs of voorstelling wilt bekijken kijk op adelaidefestival.com.au